Siyentipikong Pananaw sa Sphericity ng Mundo Panimula
Ang astronomiya ay isa sa pinakamatandang agham ng kalawakan at kalikasan, na itinatag upang tuklasin ang mga galaw ng mga orbita at mga katawang selestiyal, at magbigay ng siyentipikong tamang pag-unawa sa uniberso at nilalaman nito tulad ng mga bituin, planeta, buwan, at mga araw. Ang agham na ito ay umunlad mula sa mga sinaunang Griyego sa pamamagitan ng iba't ibang mga sibilisasyon, lahat ay sumang-ayon sa paglipas ng mga panahon sa pagkaspheric ng Mundo.
Ito ay naitala ng sibilisasyong Islamiko, isa sa pinakadakilang sibilisasyon kung saan umunlad ang astronomiya sa ilalim ng mga siyentipikong Arabo at Muslim. Ginamit nila ang mga galaw ng mga selestiyal upang maglingkod sa batas ng Islam, lumikha ng mga kalendaryo, at naunawaan ang likas na katangian ng mga orbita at mga trajektorya ng kalawakan. Ang mga modernong agham ay naimpluwensyahan ng sibilisasyong ito, at ang astronomiya ay umunlad sa mga pagsulong sa mga pamamaraan ng pagmamasid at mga kasangkapan, na naging mahalaga para sa pagmamasid sa kalangitan. Ang mga ebidensiyang siyentipiko at mga pananaliksik sa akademiko ay malawak na nagpatunay na ang Mundo ay hindi patag kundi spherical. Ang ilan sa mga ebidensiyang ito ay kasama ang:
Mga Visual na Pagmamasid: Ito ay nagiging maliwanag kapag pinapanood ang mga barko na unti-unting nawawala habang sila ay papalayo sa abot-tanaw dahil sa kurbada ng Mundo, hindi dahil sila ay pumupunta sa gilid o ibabaw ng Mundo. Gayundin, ang pagmamasid sa mga eklipse ay nagpapakita na ang lugar ng anino ay ipinamamahagi sa ibabaw ng Mundo, na may mga spot ng eklipse at anino na nag-iiba sa pagitan ng mga bansa, na lumilitaw na kabuuan sa isang lugar at bahagi sa iba. Bukod dito, ang mga pagkakaiba sa gabi at araw, at mga pagbabago sa oras kapag naglalakbay sa pamamagitan ng eroplano, ay mga visual na ebidensiyang maaaring maunawaan ng mga tao.
Mga Misyon sa Kalawakan at Pagkuha ng Larawan ng Mundo mula sa Kalawakan: Ang mga larawang kinunan ng mga satellite at mga misyon sa kalawakan ay nagpapakita na ang Mundo ay isang bola, at ang pag-ikot ng mga astronaut sa paligid ng Mundo, kasama ang mga trajektorya ng mga satellite na sabay-sabay sa Mundo at sa araw, ay sumusuporta sa pananaw na ito.
Astropisika at Mekanika ng Kalawakan: Ang mga batas ng grabidad, mga galaw ng mga bagay, kanilang mga orbita, at katatagan ay tumutugma sa pagkaspheric ng Mundo.
Kaya, batay sa maraming siyentipikong ebidensya, maaaring sabihin na ang Mundo ay spherical, na higit pang sinusuportahan ng mga talata ng Quran at mga palatandaan tulad ng kanyang mga salita: "Nilikha Niya ang mga kalangitan at ang lupa ng totoo. Inikot Niya ang gabi sa araw at inikot Niya ang araw sa gabi, at pinasunod ang araw at ang buwan, bawat isa ay tumatakbo para sa isang tiyak na panahon. Hindi ba Siya ang Makapangyarihan, ang Palaging Mapagpatawad?" (Quran 39:5)
Siyentipikong Pagsasalin at Tekstuwal na Indikasyon
Itinatag ng agham na ang pag-ikot ng Mundo sa kanyang axis ay mapagmamasdan sa pamamagitan ng pagsikat ng araw sa silangan at paglubog nito sa kanluran. Ang axis ng Mundo ay ang linyang dumadaan sa kanyang sentro, na umiikot ito tuwing 24 oras. Ang mga poste ay ang mga dulo nito, at ang ekwador ay naghahati sa Mundo sa hilagang at timog na hemispero. Pinatunayan din ng agham na ang pag-ikot ng Mundo sa kanyang axis at sa paligid ng araw ay hindi nangyayari sa parehong eroplano. Kung sila ay nasa parehong eroplano, ang ekwador ay haharap sa araw sa buong taon, at ang buong taon ay magiging isang panahon lamang.
Ang mga pagsasalin ng mga talata ng Quran na sumusuporta sa konsepto ng pagkaspheric ng Mundo ay pinag-aralan ng mga iskolar sa paglipas ng mga panahon. Ilang mga pagsasalin ay kasama ang:
Ang exegesis ni Ibn Kathir ay tumutukoy sa mga talata na nagpapahiwatig ng pag-ikot ng gabi sa araw at kabaligtaran, na nagmumungkahi ng pag-ikot ng Mundo sa kanyang sarili.
Tinukoy ni Al-Tabari ang pag-ikot ng Mundo sa kanyang axis, na nagiging sanhi ng pag-aalternatibo ng araw at gabi.
Binanggit ni Al-Razi na ang terminong "ikot" sa talata ay nangangahulugang "umikot," na nagpapahiwatig ng pag-ikot ng Mundo sa kanyang sarili.
Ang Aspetong Himala
Ang mga talata ng Quran ay tahasang binabanggit ang pag-aalternatibo ng araw at gabi, na itinuturing itong mga resulta ng pagsikat at paglubog ng araw. Ang mga talata ay tumutukoy sa isang makatotohanang kababalaghan na walang anumang hindi pagkakaunawaan, pati na rin ang mga pagkakaiba sa mga pagmamasid sa kalangitan. Nilikha ng Diyos ang mga kalangitan na nakatigil, na may mga bituin na lumalangoy at gumagalaw sa isang tiyak na paraan nang walang pagtaas o pagbaba, hinahawakan ang paligid na hangin o ang medium kung saan sila naroroon. Samakatuwid, ang pagkaspheric ng Mundo ay itinuturing na isang siyentipikong katotohanan na binanggit sa Quran bago pa natuklasan ng modernong agham. Ang ilan ay itinuturing ang mga pahiwatig na ito bilang isang siyentipikong himala sa Quran.
At ang Diyos ang nakakaalam ng lahat.
